O Jadwidze
Jadwiga jest jego kompletnym przeciwieństwem. Pamiętam, że Jadzia jako mała kotka, często wchodziła na moje plecy, tym samym niejednokrotnie dając do zrozumienia, że mnie polubiła i czuje się przy mnie bezpiecznie. Z Jadwigą spędzam najwięcej czasu. Stojąc na łapakach i pomiaukując pod drzwiami domaga się wejścia do mojego pokoju. Jadzia wybrała mnie za swojego Pana i władcę, chociaż pomimo tego faktu, czasami zachowuje się jakby żyła w innym świecie i nikt z domowników jej nie interesuje. Rozumiem, że to taki koci charakter, bo przecież koty są indywidualistami i lubią chodzić swoimi ścieżkami. Jadzia to kotka charakterna, z dużym temperamentem i nie znosząca sprzeciwu, potrafi syczeć i „burczeć” uwydatniając swoje niezadowolenie. Szybciej się denerwuje i niecierpliwi w przeciwieństwie do jej brata Leona, który co najwyżej próbuje się rwać, kiedy ma już dość np. głaskania. Chętnie udziela się w zabawach, biega za różnymi „rzeczami” takimi jak piórka na patyku i aportuje za rzucanymi zakrętkami. Jadzia często ociera się o moje nogi, informując w ten sposób że zostałem przez nią „zajęty”. Nauczyłem się rozróżniać jej potrzeby, inaczej miałczy kiedy chce wyjść na zewnątrz, a inaczej kiedy się wita czy jeśli jest głodna i domaga się pełnej miseczki. Gdy wiosną i latem noce są ciepłe nie zawsze wraca na noc do domu, dlatego się o nią martwię. Pokój swój mam na parterze, Jadzia po nocnych wojażach wskakuje na parapet domagając się wejścia przez okno. Warto dodać, że w wyglądzie obu naszych kotów jest jedna istotna różnica, dzięki czemu jesteśmy w stanie na pierwszy rzut oka je rozróżnić, a mianowicie Jadzia posiada pod bródką trochę białych kłaczków tzw. „krawacik”. Jadwiga bardzo lubi spać ze mną okazując miłość na wszelkie sposoby. Potrafi zasnąć na mojej klatce lub obok mojej głowy. Często śpi na mojej kurtce, którą specjalnie dla niej rozkładam na łóżku i jestem przekonany, że Jadwiga wie iż to miejsce jest przygotowane tylko dla niej, ponieważ czuje mój zapach.
